Bomen

Zaterdag 11 september. Iedereen is voor ons druk om de Telegraaf te kopen want Gerard staat er in met zijn klus. De dame die het interview afnam zei 18 september maar de fotograaf die op 2 september kwam een week na het interview zei dat het 11 september in de krant kwam. Maar helaas Gerard staat vandaag niet in de krant, hij moet nog een weekje geduld hebben. We zijn vanochtend redelijk bedtijd vertrokken en gaan richting Siljan See. Het is goed heiig buiten pas tegen de middag zien we even de zon. Van de snelweg af slingeren we door Zweden, ben heel blij dat ik de bomen niet hoef te tellen want we gaan door kilometers bos met het ene na het andere meer en genieten vol op van de mooie natuur. We zijn ook druk opzoek naar Rudolf maar hebben hem nog niet gespot. Onderweg komen we het Skol museum tegen en willen daar wel even kijken want we hebben geen idee wat het is.  Maar de parkeerplaats is vol nergens kunnen wij ons kampertje kwijt er zit niks anders op dan om door te rijden. Wat verder hangt er een spandoek van het museum er is daar iets aan de hand op 11 september, we weten waarom we het kampertje nergens kwijt konden maar wat er nu zo speciaals was is ons een raadsel. Onderweg hebben we ook nog W.S. gedaan dit kunnen we mooi van onze bucketlist afstrepen 🤣🤣. Ons nieuwe plekje is er weer een om te onthouden en als we 50 kronen extra betalen krijgen we de code voor wc en douche. Gerard is weer in zijn element, hij kan weer vissen. Aan het einde van de middag gaan we richting douche en toilet het is wel iets meer dan 350 meter lopen dan wat ze aangeven om er te komen. Maar na een dag niet te hebben gedoucht maakt je dat niet uit. Spullen gepakt en alles 2 x gecheckt want het is niet handig als je nu wat vergeet, gaan we die kant op. Maar alles wat we kunnen vinden wat een code heeft is alleen een wc voor de rest zit alles dicht, nergens een douche te vinden. Al hangt naast het wc gebouwtje informatie met een foto waar ook douches opstaan, alleen zijn ze onvindbaar en we kunnen voor de rest nergens in. Geen douche en we staan niet alleen anders hadden we in het meer gebadderd en hadden we deze ook kunnen afstrepen. Dan maar zo denken morgen vinden we vast een douche. We eten een soepje met stokbrood uit de oven en na de afwas gaat Gerard nog even vissen en ik schrijf ons blog met Booh aan mijn voeten onder de tafel.

Zondag 12 september. Aangezien we best afgelegen zitten hebben we vandaag geen Mac of zoiets kunnen scoren voor internet dus 2 dagen in een keer. Gisteravond is het zachtjes gaan regenen, Gerard heeft nog wel gecheckt of dat we ook werkelijk weg kunnen komen als het blijft regenen. maar het houd na een uurtje op met regenen. We zitten om 7.30 aan het ontbijt en rond 8.30 nemen we afscheid van onze buren en vertrekken. We hebben besloten om niet verder na het noorden te gaan omdat we mensen hebben gesproken die vertelde dat de dauw al bevroren was en we gaan de moeilijkheden niet opzoeken. We gaan meer naar het Oosten, al bereiken we morgen on noordelijks punt. We sefzitten in de bergen en het is hier erg rotsachtig met toch nog heelveel bomen. De bossen zijn soms zo dicht begroeid dat je nog niet een halve meter ver kan kijken. We rijden over de 315 en dit is tot nu toe de slechtste weg waar we overheen zijn gekomen. Wat valt ons nog meer op bezienswaardigheden zijn slecht aangegeven, en langs de wegen waar je echt een mooi vieuw heb kan je niet stoppen, als je het bord ziet ben je eigenlijk al te laat als je gemiddeld 75 km per uur rijd. Keren is op deze wegen met het kampertje van bijna 7 meter geen optie. De diesel is hier net zo duur als de benzine E95 in Nederland en de benzine E95 heeft de prijs van de diesel in Nederland. Nog even opzoek naar een plek om te overnachten, deze vinden we in Sater (2 puntjes op d a). We worden hartelijk ontvangen door de eigenaar en staan letterlijk in zijn achtertuin. Wat kan je toch genieten van een douche, als we gegeten en gedoucht zijn is het eindelijk rond 17.30 droog. Even de benen strekken dus want bij zijn achtertuin hoort ook een stukje bos. Stefhan de eigenaar waarschuwt ons wel voor de Rudolfs en de jagers in het bos maar zegt als we Booh aan de lijn houden we gewoon kunnen wandelen. We zijn denk ik 250 meter het bos in als er een schot klinkt, Booh schrikt ervan en draait zich om met andere woorden ik wil terug nog geen 30 sec. later klinkt er weer een schot en in een rechte lijn trekt ze ons terug naar het kampertje.